ବିଜୟ କୁମାର ଜେନା
୩ ମାର୍ଚ୍ଚ,୨୦୨୪ (ଓଡିଶା ତାଜ଼ା ନ୍ୟୁଜ) ନୟାଗଡ଼/ରଣପୁର :-> ମୋ ବିଶ୍ୱାସ, ଭାବନା ଓ ଅନୁଭବରେ ଯେତିକି ଅନୁଭବିଛି , ତାହାକୁ ପାଥେୟ କରି କହିପାରେ ଯେ ଜୀବନର ଚଲାପଥ ସତରେ ବଡ ଅଙ୍କାବଙ୍କା । ପ୍ରଦିଦିନ ପ୍ରାତଃ ମୁହୂର୍ତ୍ତରୁ ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଏବଂ ରାତ୍ରର ଶେଯକୁ ଯିବା ପରେ ଗୋଟିଏ ଦିନର କାର୍ଯ୍ୟ ସମାପ୍ତି ଘଟେ । ସମସ୍ତେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କିଛିନା କିଛି ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ସାଉଁଟି ଥିବେ, ଥକ୍କା ମାରି ବସି ପଡ଼ିଥିବେ, ପୁଣି ଆଗକୁ ଯାଇଥିବେ, କାମରେ ବେଳେବେଳେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥିବେ ଅବା ବିଫଳ ହୋଇଥିବେ । ମନ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଥିବ, ବିଚାର ବିଭ୍ରାଟ ହୋଇଥିବ, ନିଜ ଲୋକେ ଶତ୍ରୁତା ଆଚରଣ କରୁଥିବେ, ଏମିତି ଅନେକ କଥା ଦିନସାରା ଘଟେ ।
କିନ୍ତୁ କର୍ମର ବିରାମ ନ ଥାଏ ; ଶରୀର ସେଥିରେ ପେଶି ହୋଇ ସାରିଥାଏ । ମୃତ୍ୟୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମକୁ କର୍ମ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ଯଦି ସତ୍ୟ ତେବେ ଭଲ କର୍ମ କାହିଁକି ନ କରିବା ? ଭଲ କାମଟି କରିବା ବାଟରେ ବିପଦ ତ ଆସିବ, ସାମନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏକା ଲୟରେ ମାଡ଼ି ଚାଲିବାକୁ ହେବ, କିନ୍ତୁ ଫଳରେ ନଜର ନ ରଖି ସେହି ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତିଙ୍କୁ ସମର୍ପଣ କରି ଏଇତ ଜୀବନର ଚଲାପଥ ! ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
ତା’ ନହେଲେ ଜୀବନ ସୁଗମ ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ହେବ ନାହିଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟ ବାଲ୍ୟ କାଳରେ କ’ଣ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି, ତାହା ବୋଧହୁଏ କାହାରି ମନେ ନଥିବ । କିଶୋର ସମୟ ଓ ଯୌବନର ଉଦ୍ଦାମତା ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଉତ୍ତେଜନା, ଆଶଙ୍କା, ମୂଳକ ପଦକ୍ଷେପ ନେବା ଯୋଗୁଁ ବହୁ ଧୋକା ଆସି ଥାଇପାରେ, ତାହାକୁ ସୁଧାରିବାକୁ ଯାଇ ଆହୁରି ବିଫଳ ହୋଇ ଥାଇ ପାରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ଯୌବନ ସମୟ ଏକ ସୁନ୍ଦର ସମ୍ଭାବନାର ସମୟ ।
ସାମାନ୍ୟ ଜଗାରଖା ଓ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ଠାରୁ ପରାମର୍ଶ ଅନୁସାରେ ଚଳ ପ୍ରଚଳ ହୋଇ ପାରିଲେ ମନୁଷ୍ୟ ବହୁ ଦୁର୍ବାର ଓ ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ସଭିଙ୍କ ପ୍ରିୟପାତ୍ର ହୋଇ ପାରନ୍ତି । ବହୁ ମନିସ୍ୱି ଓ ମହାପୁରୁଷ ମାନେ ଏହି ସମୟରେ ଜଗତକୁ ଦେଖାଇଦେବା ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିବାର ନଜିର ରହିଛି । ଯୌବନ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ କୁଆଡେ ଯାଇ କୁଆଡେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ । ଅସମ୍ଭବକୁ ସମ୍ଭବ କରିହେବ । ଆମ ଦେଶ ମାତୃକାର ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଯେଉଁମାନେ ବଳିଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଏହି ସମୟର ଅର୍ଥାତ୍ ଯୁବକ ବୟସର ।
ଆଗରେ ବାଟ ବଙ୍କା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ଯୁବକ ତାହା ନ ମାନି ଆଗକୁ ମାଡି ଚାଲେ, କେତେ ସାହସ ଆପେ ଆପେ ଆସିଯାଏ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସାମନା କରିବା ପାଇଁ । କିନ୍ତୁ ଯୁବା ବୟସରେ ଆରମ୍ଭ ଯଦି ଠିକ୍ ଥାଏ ଓ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଯଦି ଅତି ସୁନ୍ଦର ହୋଇଥାଏ ତେବେ ତାହାକୁ ଅତି ସହଜରେ ହାସଲ କରାଯାଇ ପାରେ । କିନ୍ତୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତର ଜୀବନ ବହୁ ଧୋକା ଦିଏ । ପ୍ରଶ୍ନ ଟିଏ ଆସେ, କେଉଁଟି ବାଛିବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ନା’ ଅୟସ ବିଳାସ ବ୍ୟସନରେ କାଳାତିପାତ ଜୀବନ ନା’ ସମାଜ ପାଇଁ ଏକ ସମର୍ପିତ ଜୀବନ । ନିଷ୍ପତ୍ତି ସଂପୃକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ।
ଠିକ୍ ପଥେ ଯାଇ ପାରିଲେ ମଣିଷ ଜୀବନ ଯୌବାବସ୍ଥାରେ ଚନ୍ଦନ ଭଳି ମହକି ଉଠେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଆମେ ଓ ଆମ ସମାଜ କେତେ ଜ୍ଞାନ, ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନ, କଳା କୁଶଳତା ଡିଜିଟାଲରେ ଶିଖର ସ୍ପର୍ଶ କରିଛି । ସେ ସବୁକୁ ବିନିଯୋଗ କରି ଆଜିର ମଣିଷ ଧନ ଦୌଲତ, କୋଠା ବାଡ଼ି ପ୍ରଚୁର ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ବାଲାନ୍ସ୍ ପଛରେ ଗୋଡାଣିଆ ସାଜିଛି । ମାନବିକତାକୁ ହରାଇ ବସିଛି, ନିଜର ବୃଦ୍ଧ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ଅଣାଦର କରି ନିଜେ ଏକାକୀ ସୁଖରେ ରହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି,
ହେଲେ ସେ କ’ଣ ପ୍ରକୃତ ସୁଖରେ ରହି ନ ଥାଏ ! ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇ ସମାଜ ଗଢ଼ା ଯାଏ, ପରିବାର ଠାରୁ ଦେଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ସମସ୍ତେ ଧରାବନ୍ଧା ହୋଇ ବଞ୍ଚନ୍ତି । ଟଙ୍କା ପଇସାରେ ସୁଖ ନ ଥାଏ । ସୁଖ ନିହିତ ଥାଏ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ, ପର ସେବା କରିବାରେ ଓ ସମାଜକୁ ଗଢି ତୋଳିବାରେ ପରର ହିତ ପାଇଁ ଆମକୁ ଏହି ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ।
ପୁଣ୍ୟାତ୍ମା ଗୋପବନ୍ଧୁ ଦାସଙ୍କ ଏକ କବିତା ପଙ୍କ୍ତିଟି ମନେ ପଡେ :- “ନିଜ ହିତ ପାଇଁ ଜାତ ନୁହେଁ ହିନ୍ଦୁ ବିଶ୍ୱ ହିତେ ତାର ପ୍ରତି ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ”।
ଆମେ ଜୀବନରେ ଯେତେ ତ୍ୟାଗ କରି ପାରିବା ସେତେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ରାସ୍ତା ଖୋଲିଯିବ । ଟଙ୍କା ପଇସାରେ ଲୋଭ ମଣିଷକୁ ବଙ୍କା କରିଦିଏ । ଏହା ଜୀବନକୁ ଗଡବଡ କରିଦିଏ । କିନ୍ତୁ ସଂଜତ ଚଳଣି ଓ ନିୟମିତ ରୋଜଗାର ଓ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଖର୍ଚ୍ଚ ବଞ୍ଚିବାର ପ୍ରେରଣା ଦିଏ । ମଧୁର ବଚନ, ଭଲ କର୍ମ, ଉତ୍ତମ ପରାମର୍ଶ, ପିତାମାତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ, ନିଜ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱାସ ଓ ସର୍ବୋପରି ଦୈବଶକ୍ତି ଉପରେ ଅଖଣ୍ଡ ବିଶ୍ୱାସ ସ୍ଥାପନ କରି ରହିଲେ ପ୍ରତି ମନୁଷ୍ୟଙ୍କ ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ହୋଇବ ଏବଂ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ପଥ ସୁଗମ ହେବ । ଶରୀର ସୁସ୍ଥ ରହିବା ପାଇଁ ଯେମିତି ସୁଷମ ଖାଦ୍ୟ ଓ ବ୍ୟାୟାମର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି, ସେମିତି ଭଲ ଓ ଉତ୍ତମ ଚିନ୍ତନ ପାଇଁ ସତସଙ୍ଗର ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ।
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁ ମିଳି ନ ପାରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭଲ ଭଲ ପୁସ୍ତକ ତ ମିଳିବ । ତାହାକୁ ପାଠ କଲେ ଭାବନା ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ ଏବଂ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଏହା ବିଶେଷ ସହାୟକ ହୋଇ ପାରିବ । ମୋ ଜାଣିବାରେ ଏକ ସାଧାରଣ ଧାରଣା କିମ୍ବା ଏକ ସୁଚିନ୍ତିତ ମତ ଜୀବନର ମୋଡ ବଦଳାଇ ଦେଇପାରେ । ଗୋଟିଏ ଭଲ ପୁସ୍ତକ ଅନେକ ଭଗ୍ନ ହୃଦୟକୁ ଯୋଡ଼ି ଦେଇ ପାରେ । ମନରେ ସର୍ବଦା ସକାରାତ୍ମକ ଚିନ୍ତା ରହିଲେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଲାଭ କରି ପାରିବ । ଜୀବନ ହେଉଛି ଭାବିବାର ଏକ ଭଣ୍ଡାର । ଏହି ଭଣ୍ଡାରକୁ ସବୁବେଳେ ଭଲ ଅର୍ଥରେ ପୂରଣ କରିବାକୁ, ତେବେ ଆମେ କହି ପାରିବା ଯେ ଏଣିକି ଜୀବନର ଚଲାପଥ ଆଉ କଣ୍ଟକିତ ନୁହେଁ, ବରଂ ମଧୁମୟ ।
ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ ଶାମୁକା ସାହି,ରାଜ ରଣପୁର,ନୟାଗଡ଼ ଦୂରଭାଷ : ୯୯୩୭୪୮୬୧୮୩